اسمی - İsmî
اسمی / İsmî
Kamus-ı Türki
١ ص عر. : ایه . ) اسم»
سعی )دن سمن) .١ اده منسوب
و متعلق. ار. اقسام كلم دن اسمه
متعلق ؛ جملهء اسمیه ٤ ایكی اسمدن یعنی
مسند ایله مسند الیهدن مركب
جمله . ) تركجه ده جمله اسمیه یوقدر،
زیرا فعل اسنادی مذكور
اولدیغندن ، مثلا انسان مخلو
1 s ar aya esim say den semen 1 ada mensup ve müteallik er aksam gülüm den üsme müteallik cümle isimye 4 iki isimden yani müsned eyle müsned ileyhden merkeb cümle terkçe de cümle isimye yoktur zira fiil isnatı mezkur olduğundan mesela insan muhlu
قدر، جمله می جملهء فعلیسه ، و
ادات اسناد زعم ایتدكلری لفظ ،
حدث و زمان بیان ایتمكله ، تما.
میله فعلدر.)
kadar cümle mi cümle fiilyse ve edat isnat zum ettikleri lafz hades ve zaman beyan etmekle ama mıyla fiildir
Kamus-ı Türki | Sayfa:114 | Sıra:6
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük