آمان - Aman
آمان / Aman
Kamus-ı Türki
اما ڭ ] د. ) اصلی عربی اولوب،
ل ) مدسزالفله در.) ا استغانه
و فریاد مقامنده قوللانیلیر:
امان افندم! امان اللسم. . طاب
عفو ایچون مستعملدر: اماز! بر
دها یاپمام. .٣ رجا و نیازه
دلالت ایدر: امان! كیتمه یك
aman d ıslı arabı olup l mdszalfle dera istana ve feryat makamında kullanılır emen efndim emen allahım tabe af için müstameldir amaz bir daha yapmam 3 rica ve niyaza delalet eder emen gitime yek
بو كون امان. أویله سویلمه.
.٤ صبرسزلقله حدت و انفعال
بیان ایدر: اوف امان!
براق بنی. .٥ تفبیه و تحذیر
علامتیدر: اماز! چوجغه باق.
— جمصه خطاب اولندقده
»امانڭ صورتنده دخی قو—
للانیلیر. ك با: امان.
bu gün eman oyla söyleme 4 sabırsızlıkla hiddet ve infial beyan eder of aman bırak beni 5 tefebye ve tahzir alametidir amaz çocuğa bak cümle hitap olandıkta emenin suretinde dahi kuvv kavllanılır k ba emen
Kamus-ı Türki | Sayfa:54 | Sıra:19
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük