مولا - Mevlâ
مولا / Mevlâ
Kamus-ı Türki
ق لا یامولی. سد. عر. جم:
موله ) موالی. .١ صاحب ، مالك ،
افندی، ولی نعمت. .٢ ازادلی ،
ازاد اولمش كوله . )بو ایكی معنا
ایله لسانمزده نادر قوللانیلیر.)
.٣ حق جل و علا حضرتلری:
مولا حقیچون. .٤ ولی ، بر ایشه
قاریشمه حق اولان ادم —
با ملا و ملا.
k la yamulu sed ar cem müvle mevali 1 sahib mlhk efendi vely nimet 2 azatlı azad olmuş güle bu iki mana ile lisanımızda nadir kullanılır 3 hak celle ve ala hazretleri müvla icin 4 vely bir işe karışıma hak olan adam ba molla ve molla
Kamus-ı Türki | Sayfa:1434 | Sıra:17
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük