منیع - Menî'
منیع / Menî'
Kamus-ı Türki
—. صه عر. منیعه )منع
مستع )دن ش) صرب و متانتلی،
طیانیقلی ضبطی مشكل بر
موقع مشتع ، بر قلعه مشیعه ج
٨٠ ق ١ —
de ar meni mena müstaid den ş sırb ve metanetli dayanıklı zabıtı müşkil bir muvakka meşta bir kala müşeyyi'ec 80 k 1
Kamus-ı Türki | Sayfa:1424 | Sıra:28
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük