ممدوح - Memdûh
ممدوح / Memdûh
Kamus-ı Türki
ڭ ص عر. : : ممدو حسه.
و ممدرح )مدح دن سسمه.) .١
اولمش » مدح و تا اولنمش »١
برینك مدح ومنا ایتدیكی سعد
ابن زنكی شیخ سعدینك ممدوحیدر.
.٢ مدح و ستایشه شایان ،
مقبول ، مستحسن : اخلاق
ممدوحه ؛ ممدوح الخصال.
n s ar memduh hise ve memduh medh den sesime 1 olmuş medh ve ta evlenmiş 1 birinin medh temenna ettiği sad ibn zenki şeyh sadının memduhudur 2 medh ve sitayişe şayan makbul müstahsen ahlak memduha memduh alhsal
Kamus-ı Türki | Sayfa:1407 | Sıra:13
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük