محمود - Mahmûd
محمود / Mahmûd
Kamus-ı Türki
ه حصص. غر : محموده ق
محمود ] )حمد دن سمه) مدح و
منا اولنمش و اولنمه شایان
و صستحق: اخلاق محموده ؛ محمود
مصال اخلاق ممدوحه صاحبی.
e hısas girr mahmude k mahmud hamd den süme medh ve mena evlenmiş ve evlenme şayan ve müstahak ahlak mahmude mahmud masal ahlak memduha sahibi
Kamus-ı Türki | Sayfa:1304 | Sıra:17
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük