كرامت - Kerâmet
كرامت / Kerâmet
Kamus-ı Türki
. س عر. ج: كر —
كرا مت ! مات ق .١ نوم ٠
لطف ، احسان. ز. .٢ اعزاز،
اكرام ، حرمت. .٣٠) اولیاه
ااصصن صادر اولان خارق
العاده حال: او ذاتك بر كرامتنی
كورمشیدم: كرامات اولیا
قدر.). چ كرامته حمل او—
لن مق درجه ده اصابت ، رأی
صاب: كرامت بیوردیكز؛ بو
سوزكز عین كرامتدر.
s urç ger keramet mat k 1 nevim ve lütf ihsânız 2 izaz ikram hürmet 30 evliya aassn sadır olan harik el-ade hal o zetin bir kerametini görmüşydüm kiramat olya kadar ç keramete haml o len makk derece de isabet rey sab keramet buyurtunuz bu sözünüz ayn keramettir
Kamus-ı Türki | Sayfa:1154 | Sıra:22
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük