فلج - felç
فلج / felç
Kamus-ı Türki
گل . ) عربیده س. وزننده
فلیح [ فال» قوللانیلیر.) اینمه ،
طامله ، نزول ، علی خصوص بر
قول ایله بر باجاغك اوینامامسنی
موجب اولانی، یاریمجه : فلجه
اوغرادی؛ فح اصابت ایتدی.
gel irbide s vezininde felah feel kullanılır inme tamla nüzul ali husus bir kul ile bir bacakın oynamamasını mucip olanı yarımca fellce uğradı fi isabet itti
Kamus-ı Türki | Sayfa:1003 | Sıra:13
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük