عمرو - amr
عمرو / amr
Kamus-ı Türki
) سط د. )اخرنده كی و
عمرو اوقونماز. مجرد »عمر»
si d ahirindeki ve amr okunmaz mücerret amr
اسمندن تفریق ایچون یازیلیر)
زیده اسمیله برابر فلان مقامنده
مثال ایچون ایراد اولنور: زید
و عمرو أوته كی بر یكی؛ زید ایچون!
عمروه جزا اولماز بر ادمك
قباحتیله دیری جزالاندیرلماز.
isiminden tefrik için yazılır zeyde isimiyle beraber falan makamında misal için irat evlenir zide ve amr öteki bir yeni zide için amra ceza olmaz bir adamın kabahatıyla diri czalandyrlmaz
Kamus-ı Türki | Sayfa:950 | Sıra:25
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük