عبد - Abd
عبد / Abd
Kamus-ı Türki
— سن. عر. جم: عباد. .١
عبد ] قول ، كوله ، نده ٤ عبد
قدیم ، عبد صادق ، عبد مملو.
كلری. .٢ مخلوق ، اللهك یاراتده
یغی، انسان : عبدك وظیفه سی
رنه عبادت ایتمكدر؛ عبادك
ایشلرینی كورمك : اضعف العاد.
عباد النه عاللهك قوللری،
انسانلر، نوع بشر. ا عباد
اله ! هركس السون دیه پك
اوجوز صاتیلان ش حقنده
ایراد اولنور: یكرمی پاره یه
عباد اله !
sen ar cem ibad 1 abd kul köle nede 4 abd kadim abd sadık abd memlu keleri 2 mahluk allahın yaratta yiy insan abdın vazifesi vazîfesirene ibadet etmektir ibadın işlerini görmek azaf el-âde ibad eline allan kolları insanlar nev büşrâ ibad ala herkes elsin de pek ucuz satılan ş hakında irat evlenir yirmi para ye ibad ala
Kamus-ı Türki | Sayfa:926 | Sıra:7
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük