صاح — انسان باشنك قیفری
قك محموعی، باش توكلری،
كیسو، شعر: قره )سیاه)
صاچ، اق )باص) صاچ، قو
مرال ، صاری صاچ الن صاجی
كاكل: تپه صاچی ٤ پرچم: شقاق
صاچی ع زلف ؛ صرمه صاچ
یك كوزل صاری ویا اچیق
قومرال صاچ. ا صاچ اوز!
دان عچندر دینلن نبات. ١ صاچ
صقال سن و سال: صاچلی
صقاللی یاشلی باشلی ، سن كماله
كلمش. ااعراب صاجی ، پك قیویر.
جق صاچ: وو. قارمه قاریشیق
و ایچندن چیقلمسی مشكل ایش.
صاچ قیران عقیللرك دوشمه سنی
موجب معند بر علت. ا اكرتی
صاچ صفر. ٣١ دینلن
طاقمه صاچ. صاچ باغی
صاچله برابر اوریلن قوردله
و سائره ؛ تپه ده صاچلری باغلان
دقلری باغ

sahib insan başnın kayseri pek mecmu baş tünleri geysu şiir kıra siyah saç ak bas saç kuvv maral sarı saç alan sacı kakül tepe sacı 4 perçem şakak sacı a zülf sırıma saç yek güzel sarı veya açık kumral saca saç oz dan ayndır deynlen nebat 1 saç sakal sen ve sal saclı sakallı yaşlı başlı sen kemala gelmiş ıstırap sacı pek kisir cak saç vv karma karışık ve icinden çıkılması müşkil iş saç kıran akillerin düşüme seni mucip muannid bir illet a eğreti saç sıfr 31 dinlen takıma saç saç bağı sacla beraber örilen kurtla ve saire tepe de sacları bağlan dakları bağ

Kamus-ı Türki | Sayfa:800 | Sıra:12

Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük