شهرت - şöhret
شهرت / şöhret
Kamus-ı Türki
، اد ویرمه .١ س. عر. — — ٤
م ر ات ، صائ ، أوڭ ، نامدار
لق ، صیت ، معروفیت : فلان
یرده اونك شهرتی واردر؛ چوق
شهرت قزاندی ، بولدی؛ او
ایره نك شهرتی دنیایی طو—
مشدر. .٢ بر ادمك عمو مجه
معروف اولدیغی اسم و مخلص
ویالقب مصطفی بن شمس الدینك
بنجه شهرتی كاتب چبی و اورو
پاجه شهرتی حاجی خلیغه در
شهرت بالندن قرانیلان
شهرت : فلان شاعرك قزاندیغی
شهرت بر شهرت كاذبه در. شهرت
ویرمك ع باعث اشتهاری اولمق:
السنه شرقیه جه اولان نشریات
)لیدن) شهرینه شهرت ویرمشدر.
ad verme 1 s ar 4 mır at say on namdar lakk sıt marufuyat falan yerde onun şöhreti vardır çok şöhret kazandı buldu o erenin şöhreti dünyayı tv mıştır 2 bir adamın amu mecce maruf olduğu esim ve muhlis veyala müstafa bin şems eldinin bunca şöhreti katip cebi ve örü paca şöhreti hacı halife der şöhret balından kuranilen şöhret falan şairin kazandığı şöhret bir şöhret kazibe der şöhret vermek a bais iştiharı olmak alsına şarkya çi olan neşriyat leyden şehirine şöhret vermiştir
Kamus-ı Türki | Sayfa:791 | Sıra:1
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük