زمین - Zemîn
زمین / Zemîn
Kamus-ı Türki
٢ فا. .١ یر ، ارض:
رمش روی زمین یر یوزی ،
سطح ارض. .٢ قماش و سائره نك
میچكلرندن صرف نظرله بتوننی
قاپلایان رنك و بویا كه چیچكلر
اونك اوزرینه یاپیلیر او قماشك
زمینی صاری اولوب چیجكاری
قرمزی و یشیل ایدی: مور
زمین اوزرینه ماوی یوللری
واردر. .٣ طرز ، ادا: نوزمین
یر شعر. .٤ مال، مغموم: بو
زمینده بر شئ یازملی. ا زمین
دستره سی داثره صورتنده
كسمكه مخحصوص دستره . ا زیر
زمین بر التی ، تحت الاارض.
زمین و زمان ایله ع مناسبت
دوشوره رڭ ق
2 fa 1 yer arz rmş revi zemin yer yüzü sath arz 2 kamaş ve sairenin çiçeklerinden sarf nazarla bütününü kaplayan renk ve boya ki çiçekler onun üzerine yapılır o kumaşın zemini sarı olup çiçekleri kırımızı ve yeşil idi mor zemin üzerine mevi yolları vardır 3 tarz ata nevzemin yer şiir 4 meal magmum bu zeminde bir şey yazmalı zemin desteresi daire suretinde kesmki mahsus destere a zır zemin bir altı taht elarz zemin ve zaman ile a münasebet düşürerin k
Kamus-ı Türki | Sayfa:687 | Sıra:7
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük