رعنا - Ra'nâ
رعنا / Ra'nâ
Kamus-ı Türki
ویشا ص )اصل عربیده ارعن»
م صفت مشبهه سنك موننی
اولوب، احمق و دوشونمدن
اغزینه كلی سویلر قادین
معناسنه مخصوص اولدیغی حالده ،
لسانمزده شبهه سز قرصن، فعلنك
سوسلنوب كوزلاشمك معناسنه
دخی كلمسی مناسبتیله ، محل استعمالی
بسبتون دكیشدیرلمشدر.)
كوزل، لطیف. پارلاق، رونقلی:
دلبر رعنا ، سرو رعنا. اكل
رعنا عیاری قرمزی یاری صاری
كل ، كه شعرا عندنده پك
مقبولدر. ك ح. پك ایو ، پك
اعلا: رعنا بیلیرسكز ق رعنا
معلومكزد ر.
veya s asl irbide eran eranım sıfat müşebbehe senin mevnini olup ahmak ve düşünmeden ağızına gülü söyler kadın manasına mahsus olduğu halda lisanımızda şüphe siz kuran fiilnin süslenip gözleşimin manasına dahi gelmesi münasebetiyle mahal istimalı büsbütün değiştirmişler güzel latif parlak revnaklı dilber rana serv rana anıl rana ayyari kırımızı yarı sarı gel ki şuara indinde pek makbûldurun h pek ayı pek ala rana bilirsiniz k rana muilliminizdir
Kamus-ı Türki | Sayfa:666 | Sıra:21
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük