رب - Rabb
رب / Rabb
Kamus-ı Türki
ره ١ سد. عر جم: ارباب. )زبا
رب ! نزدی: راب) ١ افندی،
مالك ، صاحب، متصرف ، احل :
رب الدار ع او صاحبی: رب
المال مال صاحبی ؟ ارباب
عقول د اهل خرد: ارباب ناموس
ناموسلی ادملر .٢ كائناتك
صاحب و مالكی اولان جناب
حق : ربم ن سن مرحمت ایله .
— بو معنا ایله بین ا لعوام عربی
یا متكامه مضاف حالنده دخی
قوللانیلیر: ربی یه امانت اولك!
امان یاربی! یا ریو ! نه یاپه یم ؟.
reh 1 sed ar cem erbap ba rab nezdi rab 1 efendi mlhk sahib mutasarrıf ol rab eleter a o sahibi rab elmal mal sahibi erbap akul d ehl hıred erbap namus namuslu adamlar 2 kainatın sahib ve malki olan cenab hak rabım n sen merhamet eyle bu mana ile bine avam arabı ya müttekama muzaf halında dahi kullanılır ribbi ye emanet oluk emen ya rabbi ya riv ne yapa yem
Kamus-ı Türki | Sayfa:657 | Sıra:15
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük