ذات - Zât
ذات / Zât
Kamus-ı Türki
سصث. عر. جم ذوات.
ذات )لسانمز ده اكثریا غلط
اولارق مذ كر اعتبار اولونور.)
.١ كندی ، نفس : با لذات
كلدیی ع كندیسی: ذات مسئله ع
مسئله نك كندیسی. .٢ اصل.
جوهر ، عین ، صفت مقابلی:
اسم ذات بر ذاته دلالت ایدن
اسم، صفتك غیری. .٣ معتبر
و معزز شخص : ذات كبر یا ع جناب
حق، ذات رسالتپناهی؛ ذات
شاهانه ، ذات عالا حضرت
پادشاهی؛ ذات صدارتپناهی و
سائره ، ذاتكز ، ذات علیا كز ،
ذات عالیلری؛ فلان پك خلوق
بر ذاتدر: أویله ذواتله كوریشم كی
هركس ارزو ایدر. ا بالذات
كندیسی، وكیل و ساطتیله اولمیه
رق: بالذات كیدوب زیارت
ایتدی. ١ ذات الیین ایكی ویا
زیاده شخص بیننده كی مناسبات:
اصلاح ذات البین ایتمك اره
لرینی بولمق. ااحد ذاتنده
sss ar cem züt zet lisanımız de ekseriya galat olarak müz ger itibar olunur 1 kendi nefis ba lezzat geldi a kendisi zet mesele a meselenin kendisi 2 asl cevher ayn sıfat mukabili esim zet bir zete delalet eden esim sıfatın gayrı 3 muteber ve mazız şahs zet kibir ya a cenab hak zet risalet-penahi zet şahane zet halen hazret padişahı zet sadaretpenahi ve saire zetiniz zet alya gez zet alileri falan pek haluk bir zettir oyla zevatla görüşüm ki herkes arzu aydıra bizzat kendisi vekil vesâtetiyle olmaya rak bizzat gitip ziyaret etti 1 zet eliyyyen iki veya ziyade şahıs binendeki münasibet ıslah zet alapyen etmek ere lerini bulmak vahid zetinde
عار ضی اولما رق ا وحد ذاتنده
مشدر .
ârızı olma rakka vahd zetinde mıştır
Kamus-ı Türki | Sayfa:647 | Sıra:4
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük